Hakkın Huzurunda (V)

-Muhammed İkbal-

Manzum Tercüme: Ahmet Metin Şahin

Gönül, sevmek, kazanmak neydi bilmez;
Gönül hem gam denen şey haydi bilmez!
Nefes verdin temiz toprak bu derken,
Yemek, ölmek nasıl bir şeydi bilmez!

Gönül bizden de ürkmüş taşra gitmiş;
Odu şeklin esir, manayı atmış!
Ki Hakk dergâhta yoktur bak kovulmuş,
O Hakk görmüş, biz olmuşken işitmiş!

Ki bilmez Cebrail hiç ıstırabı!
O duymaz Hakk’ı bulmak ihtiyacı!
Acıymış, tatlılık bilmez ne bilsin;
Bu kuldan sor, nedir versin hesabı!

Bu meclis süslenen, elbet gecenden!
Ay olmuş dönmemiz, ay eksilenden!
Senin gaflet hikâyen anlatılmış,
Ve lâkin hep silindim ben giderken!

Semâ, Cibril’de kalp koymaz da yırtar;
Görür sanmam bu devrin oysa tekrar!
Ve yontup şimdi kâfirler putundan;
Ne hoş mabet yapar mü’min olanlar!