Hiçbir şeyin fayda vermeyeceği o günde (kıyamet gününde) senden altın ve gümüş isterler sanma, senden selim bir kalp isterler. Korku ve ümit geçidinden geçegör, arzusuz ol. Son nefeste ne ümit ne korku isterler (iki hâl de işe yaramaz)./ Feleksiz (gökyüzünün, dünyanın olmadığı), güneşsiz ve aysız bir âlemde (hakikat âleminde) ne mühendis ne müneccim ne hekim isterler. Manaların açığa çıktığı âlemde çok sırlar açılır. Oraya gadap sıfatıyla girilmez, orada halim sıfatlıları (hilmiyet sahibi, ezelde, ruhlar âleminde verdiği sözü yerine getiren, söz dinleyen kimseleri) isterler./ Rabbinin rızasına teslim olma dergâhının sakini ol daima. Muradına nail etmek için mukim (varolduğun mecliste daima bulunuyor olmanı) isterler. Eğer arifsen bildiğini unutup bilmeyen ol (bilgin arttıkça hiçbir şey bilmediğini fark et). Vahdet meclisinde (Allah’a vasıl olma yerinde) ne ilim ne de âlim isterler./ Mana hareminde (mahrem alanda) kayıtsız kalana yol vermezler. Ezelden (ruhlar âleminden) aşinalık (tanışıklık), eski dost isterler. Kabahatlerini (kibir, haset, gadap… gibi eksiklerini, kusurlarını) gizleme, yaptığın ibadetlerle de gururlanma, kendini bir şey zannetme. Zira hikmet şifahanesinde (hastaların tedavi edilip şifaya kavuşturulduğu yerde) hastaları (ben hastayım diyenleri) kabul ederler./ Mana kıblesini kavrayamayan gidişatı bozuk kimseler, hatalarına secde edip bir de büyük sevap umarlar. Ey Ruhî (Ey Bağdatlı Ruhî), gönlün sırlarının nüktesini (ince manalarını) ezber edip hazır ol ki ilahi mecliste yâverlik (sohbet arkadaşlığı) etmeni istesinler.